تاثیر مداخلات مددکاری اجتماعی گروهی با رویکرد شناختی-رفتاری بر سلامت روان زنان مطلقه

مقدمه: طلاق یکی از آسیب‌های اجتماعی است که گاه باعث کاهش سلامت روان در فرد می‌گردد. لذا مداخلات روان‌درمانی در فرد به‌خصوص زنان مطلقه به‌عنوان گروه آسیب‌پذیر جامعه می‌تواند مفید واقع شود. بدین منظور هدف از این پژوهش اثربخشی مددکاری گروهی با رویکرد شناختی-رفتاری بر سلامت روان زنان مطلقه است. روش: این پژوهش از نوع پژوهش‌های نیمه‌آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل است. در این مطالعه مداخله‌ای مددکاری گروهی شناختی-رفتاری بر روی بیست و هشت زن مطلقه سرپرست خانواده که در پایگاه خدمات اجتماعی منطقه بیست شهرداری تهران پرونده داشتند اجرا شد. زنان مطلقه پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر را تکمیل کردند. سپس به دو گروه کنترل و آزمون تقسیم شدند و برای گروه آزمون هشت جلسه مددکاری گروهی شناختی رفتاری اجرا شد. تمام افراد در پس‌آزمون، مجدداً پرسشنامه سلامت عمومی کلدبرگ و هیلر را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS16 و آزمون کوواریانس انجام گردید. نتایج: یافته‌ها نشان داد که مددکاری گروهی شناختی رفتاری بر سلامت روان زنان مطلقه تأثیر داشته و باعث کاهش علایم جسمانی، اضطراب، افسردگی و کارکرد اجتماعی آنان شده است. بحث و نتیجه‌گیری: مددکاری گروهی شناختی رفتاری روش مناسبی جهت افزایش سلامت روان زنان مطلقه است. با علم به شیوع بالای طلاق و تبعات روانی آن پیشنهاد می‌شود از این روش برای درمان و کاهش پیامدهای روحی روانی طلاق و نیز سایر عوارض وابسته به آن استفاده شود.